Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2015

Κλόουν για λαθραίες ψυχές...

Βλέπεις κάποιοι μπορεί να έχουν πολλά προβλήματα αλλά γαληνεύει η ψυχή τους προσπαθώντας να χτίσουν το χαμόγελο στα πρόσωπα των άλλων…

Όπως ο κλόουν με το καταθλιπτικό πρόσωπο, με το δάκρυ στο δεξί μάγουλο που πάντα προσπαθεί με όλη του την καρδιά να χαρίσει ευχάριστες στιγμές στους γύρω του,


έτσι και μια καταπονημένη κοινωνία προσπαθεί να προσφέρει στιγμές ευτυχίας σε λαθραίες  ψυχές περαστικές!


(english version below)
Παράσταση θα δώσουν την Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2015 στις 5:30 το απόγευμα στην Πλατεία Ελευθερίας (ΚΩΣ) οι Κλόουν Δίχως Σύνορα από τη Σουηδία.
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΚΩΣ, το Θεατρικό Εργαστήρι και το Σώμα Ελληνικού Οδηγισμού - Τοπικό Τμήμα Κω καλούν όλα τα παιδιά να βρεθούν στην πλατεία Ελευθερίας για να απολαύσουμε μαζί με τα παιδιά των προσφύγων, που βρίσκονται στην Κω, την παράσταση της Desiree και του Michael.


Today, the 15th of October, Clowns without Borders from Sweden will give a live performance in Eleftherias Sq. (the city's central square, next to the mosque) at 17.30
Solidarity Kos, Theatre Lab and the Greek Guiding Association invite you to join us and all refugee children in Kos, to enjoy Michael's and Desiree's performance. We hope to see you there!

Continue Reading...

Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2015

Στα μάτια μου αυτή η φωτογραφία...

Καμαρώστε μας…

Αυτοί είμαστε, αυτοί μάθαμε να είμαστε. Να εκμεταλλευόμαστε τους αδύνατους. Να περιμένουμε σαν αετοί να κατασπαράξουμε ακόμα και το ζωντανό σώμα.

Στα μάτια μου αυτή η φωτογραφία...

Με τα χέρια μια ζωή μέσα στις τσέπες μη κάνοντας τον παραμικρό κόπο για εργασία περιμένω να πάρω και να διεκδικήσω με νύχια και με δόντια  την ¨περιουσία¨ του αδύνατου. Έτσι όπως κάνουν και οι κυβερνώντες μας, αυτοί που εσύ γλύφεις  στα παρασκήνια για να πάρεις μια θέση και αυτοί που κατακρίνεις στο προσκήνιο για την κατάσταση που σε έφτασαν.

Εσύ καλέ μου κάνεις το ίδιο, κάνεις το ίδιο σε ανθρώπους αδύναμους κυριολεκτικά. Σε αδύναμους που οι αλμύρα μπορεί να είναι εξωτερικά στο σώμα τους στην προσπάθεια της επιβίωσης αλλά δε σε νοιάζει που η αλμύρα η δική σου και τον υποβασταζόμενών σου βρίσκεται εσωτερικά… κι αυτή αν μπει δε βγαίνει να ξέρεις!

Αλίμονο αν περιμέναμε αυτούς τους «παλαιστές κυμάτων» για να τους βοηθήσουμε, αλλά να, περιμένουμε με τα χέρια στις τσέπες για να ΠΑΡΟΥΜΕ!

Καλέ μου Ελληνάρα αν γεμίζεις τις τσέπες με τα χέρια δε χωράει τίποτα άλλο ούτε χάρτινο ούτε σιδερένιο, βγάλε τα από εκεί, δούλεψε τα λίγο και ίσως τότε γεμίσουν και οι τσέπες και η καρδιά!


Με εκτίμηση

ΕΛΕΝΗ 
Continue Reading...

Τρίτη 4 Αυγούστου 2015

Είδηση αφορμή...

~Εντοπίστηκε πτώμα σε παραλία δίπλα σε τουρίστα που είχε επιλέξει το νησί για τις διακοπές του.~

ΠΡΩΤΗ ΣΚΕΨΗ: «Πω πω δε θα ήθελα να ήμουν διακοπές και να μου συνέβαινε αυτό!»

ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΚΕΨΗ: «Δε θα ήθελα να αναγκαστώ να αφήσω το σπίτι μου, την πατρίδα μου, τις συνήθειές μου, να δραπετεύσω από τη χώρα μου δίνοντας όλα μου τα υπάρχοντα για να γλιτώσω από τη σφαγή και να καταλήξω, κατά την προσπάθειά μου να επιβιώσω αναζητώντας καλύτερες ευκαιρίες , πνιγμένος δίπλα σε έναν τουρίστα. Δε θα ήθελα να ήμουν εγώ αυτός που θα εγκατέλειπε με αυτόν τον τρόπο την οικογένειά του δίνοντας της το βάρος να συνεχίσει μόνη της. Δε θα ήθελα να ήμουν αυτά τα παιδιά που κοιμούνται με προσκέφαλο το πεζοδρόμιο, ούτε αυτά τα παιδιά που τα πρώτα τους βήματα τα κάνουν με γυμνά πόδια στα αγκάθια ενός πάρκου. Επίσης δε θα ήθελα να ήμουν αυτή η μάνα που αδυνατεί να προσφέρει στο παιδί της το καλύτερο παίρνοντάς του το ψωμί από το χέρι για να ταΐσει τους υπόλοιπους.  Δε θα ήθελα να ήμουν αυτή που μαυρίζει την εικόνα ενός νησιού ή μιας χώρας.»

Δε θα ήταν αυτή η επιλογή μου λοιπόν και προφανώς δε είναι επιλογή κανενός να φτάσει σε αυτή την κατάσταση.

Ας απαλλαγούμε από την νοσηρή πρώτη σκέψη που μας έτρεφε τόσα χρόνια κι ας κάνουμε μια δεύτερη «αγκαλιάζοντας» τον άνθρωπο σαν άνθρωπο και όχι σαν μετανάστη, μαύρο, άρρωστο, κατώτερο.  Η ανθρωπιά είναι το μόνο που μας απέμεινε…
 

Θα πει κανείς ρομαντικό... ίσως να το δοκιμάζαμε κι έτσι!


Κως, 2015



Continue Reading...

Παρασκευή 24 Ιουλίου 2015

Ελin...



Δε χρωστάω... Γιατι φροντίζω οι συναλλαγές μου να είναι δίκαιες.

Δεν απαιτώ... Γιατι όταν κάποιος πραγματικά θέλει να σου δώσει το έχει ήδη κάνει.

Δε μοιρολογώ... Ευχαριστώ για όσα έχω.

Κάτι ουρανούς έχω βάλει στο μάτι να κατακτήσω αλλά θα το κάνω κι αυτό ΑΘΟΡΥΒΑ και με ΣΕΒΑΣΜΟ! 

Όπως ξέρω...


Continue Reading...

Τετάρτη 15 Ιουλίου 2015

Αντιπραγματισμός...



Από τα πολύ παλιά χρόνια οι άνθρωποι προσπάθησαν να καλύψουν τις ανάγκες τους με αγαθά που δεν μπορούσαν να παράγουν οι ίδιοι. Για το λόγο αυτό αντάλλασσαν τα δικά τους προϊόντα με προϊόντα άλλων παραγωγών. Η ανταλλαγή προϊόντων ονομάζεται αντιπραγματισμός, δηλαδή πράγμα αντί πράγματος.

Αργότερα επειδή οι άνθρωποι δυσκολεύονταν και ήθελαν να διευκολύνουν την καθημερινότητά τους «εξελίχθησαν» και έκαναν χρήση πια του χρήματος, που διέσπασε την ανταλλαγή σε πώληση και αγορά, δηλαδή μετέτρεψε τις ανταλλαγές σε συναλλαγές.

Από τότε το χρήμα μπήκε στη ζωή των ανθρώπων σε κάθε μορφή, κερμάτων, χαρτονομισμάτων, τραπεζικών επιταγών, πιστωτικών καρτών.

Τότε οι άνθρωποι σταμάτησαν να ανταλλάσσουν προϊόντα και η ανταλλαγή έγινε αυστηρή και ψυχρή. Ο άνθρωπος αγάπησε το χρήμα και ξέχασε να δίνει αυτά που με κόπο παρήγαγε, έδινε και έπαιρνε ψυχρά χρήματα μη καταλαβαίνοντας την αξία τους.

Οι άνθρωποι γέμιζαν κάρτες, γέμιζαν λογαριασμούς, γέμιζαν πορτοφόλια, κουμπαράδες ξέχασαν να γεμίσουν την καρδιά όμως και τώρα που σιγά σιγά αδειάζουν κι αυτά οι άνθρωποι γυρνάνε στους ανθρώπους. Ζητάνε προϊόντα αλλά κυρίως συναίσθημα, το καύσιμο της καρδιάς που ξέχασαν να γεμίσουν τόσα χρόνια.

Οι άνθρωποι ξέχασαν την έννοια του «δούναι & λαβείν» σε όλες τις εκφάνσεις του.  

Θέλαμε να εξελιχτούμε, ναι τα καταφέραμε! Ας γυρίσουμε πάλι πίσω και ας το πιάσουμε από την αρχή γιατί μάλλον η έπαρση δε μας άφησε να διαβάσουμε τα μικρά γράμματα στο κάτω μέρος. Ας δώσουμε αντικείμενα, συναισθήματα αντάξια των όσων θα θέλαμε να εισπράξουμε.

Τα πορτοφόλια αδειάζουν, το ίδιο και οι κουμπαράδες ακόμα και οι τράπεζες όπως θα αντιλαμβανόταν κάποιος αν ζούσε στην Ελλάδα του 2015!

Η Ελλάδα του 2015 χρειάζεται πρώτα ανθρώπους με αίσθημα. Αίσθημα αλληλεγγύης, αίσθημα αγάπης, αίσθημα αξιοπρέπειας, αίσθημα αυτάρκειας, αίσθημα σεβασμού, αίσθημα εκτίμησης. Έπειτα θα καταφέρει όλα αυτά που είναι ικανή να κάνει, γιατί μας το έχει αποδείξει. 

Ας ξεκινήσουμε από την ανταλλαγή συναισθημάτων και γιατί όχι, κάποια στιγμή να φτάσουμε στον αντιπραγματισμό και να σώσουμε την Ελλάδα από την υποθήκευση.



ΕΛΕΝΗ ΝΤΙΝΩΡΗ 



πηγές: ΔΣΒ
Continue Reading...

Πέμπτη 11 Ιουνίου 2015

Προβληματίσου!








Ελευθερία, επιτρέψτε μου να την χαρακτηρίσω ως το μεγαλύτερο προτέρημα που δόθηκε άδικα στον άνθρωπο. Θα έπρεπε να γεννιόμασταν σκλάβοι, μεταφορικά και κυριολεκτικά. Στο μυαλό και στο σώμα. Ίσως τότε την εκμεταλλευόμασταν με πιο σωστό τρόπο. Άνθρωπος ελεύθερος, απόλυτα υπεύθυνος. Υπεύθυνος για τα όσα κάνει, τα όσα λέει, τα όσα δείχνει. Υπεύθυνος ακόμα και για τα όσα θα υποστεί. Υπεύθυνος μόνο αυτός για την διαχείριση της δικής του ελευθερίας.
Continue Reading...

Σάββατο 6 Ιουνίου 2015

Προορισμός Μοναδι-ΚΩΣ !







Ένα άρθρο για το νησί της καρδιάς μου, φιλοξενούμενο από την ταξιδιωτική ιστοσελίδα trivago.gr αλλά και σε ξένη έκδοση από το Trip and Travel blog.
 Η κεντρική φωτογραφία που το συνοδεύει το άρθρο είναι τραβηγμένη από την Κω και τον φωτογράφο Γιώργο Παπαποστόλου καθώς αυτή απέσπασε το 1ο βραβείο στον  διαγωνισμό 2015 Sony world Photography Awards εκπροσωπώντας την Ελλάδα!

Διαβάστε το άρθρο στην Ελληνική εδώ
Διαβάστε το άρθρο στην Αγγλική εδώ
Continue Reading...

Τετάρτη 20 Μαΐου 2015

Προβληματίσου!


Υπάρχουν τόσο όμορφοι ψυχικά άνθρωποι εκεί έξω που λίγο από το χρόνο μας να τους χαρίζαμε καθημερινά, θα ήμασταν πραγματικά ευτυχισμένοι... Θα είχαμε καθημερινά ένα αληθινό χαμόγελο βγαλμένο από το χαμόγελο του άλλου... Έτσι νοιώθοντας "υποχρέωση" στον διπλανό μας, θα του χαρίζαμε χαμόγελα για να ανταποδώσουμε και ύστερα και εκείνος και θα ακολουθούσε αυτό ξανά και ξανά... Μια καθημερινή αγοραπωλησία με μέσο ανταλλαγής το ΧΑΜΌΓΕΛΟ, γιατί την πιο οδυνηρή κρίση την περνάει η ψυχή, όχι η τσέπη!
Continue Reading...

Παρασκευή 1 Μαΐου 2015

Προβληματίσου!

 


Οι φιλοδοξίες ειναι τροφή, μ'αυτη την τροφή κάποιοι διατηρούνται καθημερινά. Κάποιοι ζουν απο αυτές, κάποιοι ζουν γι'αυτες. Κρατά μακριά αυτούς που σου στερούν την τροφή σου, φέρε κοντά αυτούς που σε ζουν! 
Continue Reading...

Δευτέρα 27 Απριλίου 2015

Μάθημα ανθρωπιάς από ένα παιδί- περιοδικό "ΣΧΕΔΙΑ"








Δεν ξέρω πως έγινε αλλά όντας φοιτήτρια στη Θεσσαλονίκη μου τελειώνουν τα λεφτά και βρίσκομαι να περιμένω πίσω από μια ουρά που αδημονεί να βγάλει χρήματα από αυτό το μηχάνημα που από μικρή σκεφτόμουν πόσα να χωράει μέσα!

Περιμένοντας λοιπόν, στην άκρη ήταν ένας 60ρης, γκριζωπός κύριος με φανερή στο πρόσωπό του την ταλαιπωρία αλλά με ένα χαμόγελο γεμάτο ευγνωμοσύνη, ο οποίος πουλούσε περιοδικά ΣΧΕΔΙΑ. Από πίσω του έρχονται ένα παιδάκι με τη μαμά του χέρι χέρι, αφήνοντάς την τρέχει χοροπηδώντας προς τον κύριο αυτό και του δίνει ένα βραχιολάκι μάρτη (λευκό- κόκκινο) που είχε φτιάξει μόνος του καθως ήταν αρχές του μήνα. Μέχρι να φτάσει η μαμά του είχε δώσει στον κύριο το βραχιολάκι λέγοντας «Αυτό είναι για εσάς», φτάνοντας η μαμά του λέει «έφτιαχνε τα βραχιολάκια και λέει θα φτιάξω κι ένα για τον κύριο εκεί που συναντάμε κάθε μέρα». Πόσο όμορφη κίνηση σκέφτομαι και πόσο πιο όμορφη η κίνηση του κύριου μετά να πιάσει ένα από τα περιοδικά που είχε προς πώληση και να το δώσει ως αντάλλαγμα στο παιδάκι! Αν σκεφτεί κανείς πως αυτός ο κύριος ανήκει στις αδύναμε κοινωνικές ομάδες και πως κάποιος του έδωσε αυτά τα περιοδικά να τα πουλήσει για να κρατήσει το 1,5 € από τα 3€ που είναι η αξία του περιοδικού θα καταλάβει το μεγαλείο ψυχής αυτών των ανθρώπων. Πόσοι άραγε ξέρουμε τι κάνει αυτό το περιοδικό; Πόσα χαμόγελα προσφέρει και τι αξία δίνει στους ανθρώπους;
Ας ερμηνεύσουμε τις εικόνες που βλέπουμε καθημερινά κι ας βάλουμε έναν τίτλο στην κάθε μια, θα βοηθήσει την επόμενη μέρα μας κάνοντας έναν μικρό απολογισμό το βράδυ.

ΤΙ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΣΧΕΔΙΑ ΚΑΙ ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ;

Το 2013 ήταν μια σημαντική χρονιά, καθώς το Μάρτιο (για την ακρίβεια την Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2013) κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στους δρόμους της χώρας (ξεκινώντας από την Αθήνα) το περιοδικό δρόμου «σχεδία».

Η «σχεδία» είναι ένα περιοδικό δρόμου.
 Αυτό που τη διαφοροποιεί από τον υπόλοιπο τύπο είναι ότι δεν πωλείται στα περίπτερα και τα όποια άλλα σημεία διάθεσης Τύπου. Πωλείται αποκλειστικά και μόνο στους δρόμους της πόλης από ανθρώπους, συμπολίτες μας που βιώνουν στην πιο ακραία της μορφή την τρέχουσα οικονομική και κοινωνική κρίση: Άστεγους, άνεργους και, γενικώς, συμπολίτες μας με ελάχιστο ή καθόλου εισόδημα. Από την τιμή πώλησης του περιοδικού (3,00 ευρώ), το 50% (1,50 ευρώ) πάει στον ίδιο τον πωλητή.

Πρόκειται για ένα κοινωνικό πρωτίστως και στη συνέχεια εκδοτικό εγχείρημα.

Στην πραγματικότητα, η «σχεδία», όπως συμβαίνει και με όλα τα περιοδικά δρόμου παγκοσμίως, παρεμβαίνει ουσιαστικά στις ζωές κάποιων ανθρώπων με δύο τρόπους:
Ο πρώτος και πιο εμφανής είναι ότι παρέχεται η δυνατότητα σε κάποιους συμπολίτες μας που δεν έχουν άλλες δυνατότητες να εξασφαλίσουν ένα μίνιμουμ έστω έσοδο την ημέρα, που θα τους επιτρέψει να καλύψουν τις πιο βασικές τους ανάγκες.

Οι «πιο βασικές ανάγκες» μπορεί να είναι ένας απλός καφές. Μπορεί, όμως, να είναι και το νοίκι του μήνα που θα προλάβει την έξωση. Να προλάβει την έξωση ή να αποτελέσει και βάση για πρόσβαση σε αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας.

Εξίσου σημαντικό, όμως, είναι ότι παρέχει ένα επιπλέον κίνητρο, έναν τρόπο, αν θέλετε, να παραμείνουν κοινωνικά ενεργοί.

Οι άνθρωποι της «σχεδίας» ξυπνάνε το πρωί και έχουν κάπου να πάνε. Ένα στόχο, μια προοπτική, μια δουλειά (και μάλιστα δύσκολη και σκληρή, όπως είναι η πώληση στο δρόμο). Ειδικώς όσοι έχουν βιώσει ή βιώνουν την ανεργία καταλαβαίνουν καλά τι εννοούμε.

Διαπιστώνουμε καθημερινά ότι αυτό το δεύτερο κομμάτι (η πραγματική αίσθηση του ανήκειν που απολαμβάνουν οι πωλητές της «σχεδίας», μέσα από αυτή τη διαδικασία) σε πολλές περιπτώσεις είναι πολύ πιο ισχυρό κίνητρο. Είναι λυτρωτικό.

Είναι σαν να επανακτούν τη χαμένη τους αξιοπρέπεια, όπως μαρτυρούν και οι ίδιοι.
Από τους δέκα περίπου ανθρώπους (όλοι από δομές φιλοξενίας αστέγων) εκείνης της πρώτης μέρας που ξεκίνησαν να διανέμουν το περιοδικό ώς το τέλος του χρόνου, 141 συμπολίτες μας είχαν ενταχθεί στο δίκτυο των διανομέων της «σχεδίας», εξασφαλίζοντας ένα μικρό έσοδο την ημέρα και αποκτώντας μια άλλη καθημερινότητα, μια ρουτίνα.

Continue Reading...

Δευτέρα 30 Μαρτίου 2015

"ΤΑ ΑΓΡΑΜΜΑΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ", ΜΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ ΥΠ. ΠΑΙΔΕΙΑΣ






                                                                                                                     Τετάρτη, 25 Μαρτίου 2015


ΠΡΟΣ

 ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ

Υπ όψιν
Υπουργού
Κ. Αριστείδη Μπαλτά

Αντιμετωπίσαμε πρόσφατα το φαινόμενο της ενδοσχολικής  βίας με μια τραγική κατάληξη. Δεν κατανοώ τον λόγο που το εκπαιδευτικό σύστημα δεν είχε προνοήσει, δεν είχε πληροφορηθεί για το φαινόμενο αυτό και δεν είχε λάβει τα μέτρα του.  Εγώ δε θα εκθέσω αυτό το θέμα νομίζω έχει πάρει το δρόμο του. Εγώ θα σταθώ ένα βήμα πριν με τα ακόλουθα ερωτήματα.

~ Ποια παιδιά έχουν δικαίωμα στην εκπαίδευση;
~ Επιλέγονται με κάποια κριτήρια; 
~Ποια παιδιά έχουν δικαίωμα κοινωνικοποίησης;
~ Γιατί σε κάποια παιδιά απαγορεύουν το δικαίωμα στην εκπαίδευση; 

Θα σας παρουσιάσω ένα νησί  της Ελλάδας που ίσως δε γνωρίζετε γιατί αν γνωρίζατε η Μαρία τώρα θα ήταν στη Δευτέρα τάξη του Λυκείου. Θα καταλάβετε παρακάτω…

Οι Αρκοί είναι ένα νησί του Αιγαίου με 44 κατοίκους (απογραφή 2011). Η επιφάνεια του νησιού είναι 6,7 τετραγωνικά χιλιόμετρα και έχει μήκος ακτών 25 χιλιόμετρα. Διοικητικά ανήκει στον δήμο Πάτμου.
Οι Αρκοί ίσως είναι από τα λιγότερα διαφημισμένα νησιά της Ελλάδας. Πρόκειται για το μεγαλύτερο νησί από μία συστάδα μικρών νησιών στα βόρεια των Λειψών. Οι Αρκοί είναι ένα νησί αρκετά απομονωμένο με τους ελάχιστους κατοίκους του να ζουν στους δύο οικισμούς του νησιού - το λιμάνι και το Πάνω Χωριό. Το λιμανάκι βρίσκεται στο βάθος ενός ασφαλούς όρμου, στην είσοδο του οποίου υπάρχουν πολλές μικρές βραχονησίδες.

Σ’ αυτό το νησάκι πάνω λοιπόν αυτή τη στιγμή μεγαλώνουν 4 παιδιά, το ένα βρίσκεται στην ΣΤ’ Δημοτικού ενώ τα άλλα 3 θα  έπρεπε να βρίσκονται στις τάξεις του Γυμνασίου και του Λυκείου. Με μια αφορμή που μου δόθηκε συνάντησα τα Χριστούγεννα αυτά τα παιδιά και κουβέντιασα για λίγο μαζί τους.
Η Μαρία ήταν 16 χρονών είχε αναλάβει την διαπαιδαγώγηση των μικρότερων αν και η ίδια πήγε μόνο μέχρι το Δημοτικό καθώς δεν υπήρχαν μεγαλύτερα τμήματα στο νησί. 

-Μαρία, δε σκέφτηκες να φύγεις από εδώ;
-Δεν μπορούσαν οι γονείς μου
-Και τι όνειρα έχεις; Τι θες να κάνεις όταν μεγαλώσεις;
-…….εεε εδώ
-Δε σκέφτεσαι κάπως τον εαυτό σου; Δε σκέφτεσαι να φύγεις από εδώ;
-…….εεε
-Με τα μαθήματα; Γιατί δεν προσπάθησες κάτι παραπάνω; Μέσο ιντερνέτ;
-Μ’ αρέσουν τα γράμματα, θα ήθελα να μάθω κάτι παραπάνω. Δεν ξέρω όμως τι πρέπει να κάνω. Έκανα αίτηση στο Υπουργείο αλλά δεν τη δέχτηκαν.


Αυτή ήταν η συζήτησή μου με τη Μαρία. Νευρίασα, θύμωσα, στεναχωρήθηκα, ένοιωσα ενοχές. Εγώ γεννήθηκα και ήξερα σχεδόν από την κούνια μου ότι θα πάω και Δημοτικό και Γυμνάσιο και Λύκειο και θα σπουδάσω, όπως και γίνεται. Εκείνη γιατί δεν μπορεί; Γιατί δεν την αφήνουν; Ποιος εμποδίζει ένα παιδί να ονειρευτεί; Να κάνει όνειρα για το μέλλον του; Η Μαρία δεν ήξερε τι ήθελε να κάνει στη ζωή της. Λογικό! Θα έβοσκε κατσίκες όπως και οι γονείς της και θα έμενε στο νησί γιατί αυτά τα ερεθίσματα δέχθηκε. 

Γιατί κάποιος να είναι καταδικασμένος επειδή είχε την τύχη να γεννηθεί σε ένα άγραφο νησί του Αιγαίου;


Ξέρω σας θέτω πολλά ερωτήματα. Μπορείτε να τα καλύψετε όμως με μια κίνηση. Μπορείτε να δώσετε μια λύση. Υπάρχει και το διαδίκτυο, τα διαδικτυακά μαθήματα αλλά και κοντινά νησιά που μπορούν με τις κατάλληλες προϋποθέσεις τα παιδιά να ακολουθούν τα μαθήματα εκεί.
Είμαι η Ελένη Ντινώρη κατάγομαι από την Κω και είμαι διατεθειμένη να φέρω τη Μαρία στο σπίτι μου, να τη φιλοξενήσω προκειμένου να αποκτήσει αντίστοιχες γνώσεις με τις δικές μου. Γιατί εγώ στο σχολείο μου έμαθα ότι όλα τα παιδιά, όλοι οι άνθρωποι έχουν ίσα δικαιώματα. Το σπίτι μου όμως δε χωράει και τα υπόλοιπα παιδιά γι’ αυτό και ζητάω την συμβολή σας. Παρόλο που δε θα έπρεπε να το ζητάω καν αλλά να είχατε προνοήσει και «επενδύσει» στην παιδεία.
Η μόρφωση, όπως ακριβώς μια εύφορη γη φέρνει όλα τα καλά. Σωκράτης 469-399 π.Χ.

Με εκτίμηση
ΕΛΕΝΗ ΝΤΙΝΩΡΗ

ΦΟΙΤΗΤΡΙΑ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΕΜΠΟΡΙΑΣ &ΔΙΑΦΗΜΙΣΗΣ


 ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


Αυτή είναι μια απόφαση που πήρα μετά από λιγοστή σκέψη. Σ’ αυτά τα πράγματα θέλει να σκέφτεσαι λίγο και να πράττεις αρκετά. Ελπίζω ο Υπουργός να λάβει σοβαρά υπ όψιν του το θέμα και να προβεί άμεσα στη λύση του. Θέλω όταν ξανασυναντήσω τη Μαρία να μπορεί να μου μιλήσει για όνειρα…
  

Continue Reading...

Followers

Instagramm

Follow The Author